Tekst ten, sformułowany znacznie wcześniej ukazuje się w roku szczególnym. W roku tym, bowiem odbyły się rozmaite uroczystości jubileuszowe związane z osobą prof. Zygmunta Wiatrowskiego (80 lat) i moją (95 lat). Fakty te spowodowały prawdziwy wybuch rozpraw, podnoszących funkcję i istotę pracy. W sposób skondensowany stanowią one treść obu opasłych tomów, odredagowanych przez Ryszarda Gerlacha (R. Gerlach: Praca człowieka w XXI wieku. Konteksty - wyzwania - zagrożenia, Bydgoszcz 2008 i Edukacja i praca. Konteksty - wyzwania - zagrożenia, Bydgoszcz 2008). W pierwszym z nich 36, w drugim - 50 przeważnie samodzielnych pracowników nauki wypowiada się w różny sposób o pracy ludzkiej, ukazując wachlarz poglądów, przekonań i postaw. Oznacza to nowy etap w rozwoju pedagogiki pracy. Komitet Nauk o Pracy, mimo wydania kilku znaczących pozycji nie uzyskał takiej aprobaty, jaką cieszy się w tej chwili pedagogika pracy. Powstaje zupełnie nowa jakość naszego stanowiska naukowego. Nawet pozytywiści nie przeprowadzili tak głębokiej analizy zjawisk pracy, jaką prezentują wymienione zbiory. Dołączyć to tego trzeba zbiór prac pod redakcją Barbary Baraniak (B. Baraniak (red.): Wartości w pedagogice pracy, IBE, ITeE, Warszawa-Radom 2008), a także wyniki badań środowiska pracy i treści pracy Henryka Bednarczyka, Ireneusza Woźniaka i Stefana Kwiatkowskiego: Krajowe standardy kwalifikacji zawodowych. Rozwój, współpraca, MPiPS, Warszawa 2007. Ten tekst stanowi więc uzupełnienie rozważań zawartych w wymienionych publikacjach. Publikacje te stanowią podstawę dla nowego spojrzenia na fenomen pracy ludzkiej. Tadeusz W. Nowacki