Jak wygląda miasto wyłaniające się z ruin? Jak żyją jego mieszkańcy? Co słyszą w domach, zakładach pracy, na ulicach? Co jedzą, jak się ubierają, jak spędzają czas wolny? Dziesięć lat po wyzwoleniu i tuż przed odwilżą Warszawa była miastem w stanie zawieszenia. Pomiędzy traumą wojny i entuzjazmem odbudowy, pomiędzy oficjalnym optymizmem i pragnieniem wolności niezadekretowanej żadnym aktem komunistycznej władzy toczyło się życie, o którym, jak pokazuje autorka, wiemy zaskakująco mało. W czterech rozdziałach Sylwia Chutnik opisuje kolejno: przestrzeń i architekturę miasta, przede wszystkim flagowe projekty socrealizmu; Warszawę odbieraną zmysłami, czyli jej smaki, zapachy, dźwięki i hałasy; obrazy ciała i płci w ówczesnej sztuce i ikonografii; w końcu charakterystyczne typy mieszkańców stolicy z ich obyczajami, subkulturami i obecnością w sferze publicznej. Podążając literackim tropem Leopolda Tyrmanda, autora Złego i Dziennika 1954, czytając gazety, przepisy prawne, oglądając plakaty, zdjęcia i filmy, słuchając przemówień polityków i piosenek, autorka odtwarza codzienne życie Warszawy w jednym z najbardziej intrygujących okresów historii miasta.

Okres po 1989 roku to w Polsce czas gwałtownych przemian, wielkich nadziei, frustracji, rozczarowań, kolejnych kryzysów, ale również sukcesów. Przejście z gospodarki centralnie sterowanej do wolnorynkowej stanowiło przez lata ważny kontekst dla twórców polskiego kina - zarówno tych, którzy opowiadali o świecie biznesu, polityki czy służb, jak i tych koncentrujących się na życiu codziennym zwykłych ludzi. Michał Piepiórka analizuje zarówno fabuły uznane, jak i popadające w zapomnienie ofiary tzw. filmoznawczej rzeźni. Często to właśnie te drugie mówią nam o Polsce, także dziejszej, rzeczy nowe i zaskakujące.

Gardzili mieszczańskim życiem, przesiadywali niczym kloszardzi na nadwiślańskim brzegu, latem wędrowali przez mazurskie pola. Niektórzy trafili do Paryża, gdzie szlifowali bruki, inni dotarli na wschodnie krańce Europy, by tam poszukiwać słowiańskich źródeł ojczyzny, jeszcze inni oddali za tę ojczyznę życie w nierównej walce: Józef Dziekoński, Seweryn Filleborn, Seweryn Sierpiński, Włodzimierz Wolski, Roman Zmorski - ta ekscentryczna formacja pojawiła się w międzypowstaniowej Warszawie i zawładnęła wyobraźnią dziewiętnastowiecznych - niestety na krótko. Kim zatem byli? "Cyganeria artystyczna i cyganowanie w romantycznej Warszawie" to książka dla poszukujących odpowiedzi na pytania o pierwszą polską bohemę, która pod maską błazna-konspiratora poszukiwała drogi do wolności. Warto tych poetów-wagabundów poznać - polski romantyzm miał różne oblicza. Premiera książki stanowi jednocześnie otwarcie nowej serii Wydawnictwa Ossolineum, Na Jeden Temat, w której ukazywać się będą książki, które w przystępnej formie mówią o mniej znanych zjawiskach z historii polskiej kultury. "Młodsi romantycy odnaleźli w strofach frenetycznych, tyrtejskich, bohaterskich nie tylko ideał herosa, którego czyn podniecał do działania, ale i usprawiedliwienie estetyzacji i artystycznego kształtowania życia." (fragment) "Na warszawskiej mapie prawdziwą przystanią dla cyganów, przedziwnym punktem zbornym, końcem i początkiem wszelkich wędrówek, jednocześnie rajem i ziemią obiecaną była gospoda «Między Parkanami», gdzie, jak głosił szyld, można było dostać «różne trunki i zakąski». Gospoda ta zwana była również ogródkiem Miriamki na Gnojowej Górze i lokalizację tę należy rozumieć dosłownie, bo rzeczywiście ogródek stał na górze utworzonej z wywożonych tutaj miejskich nieczystości. Naznaczały one to miejsce nieznośnym zapachem i stygmatyzowały jako obszar marginesu, zamieszkiwanego przez niechcianych i wyrodnych warszawskich synów. Poza tym był to rodzaj typowego szynku." (fragment) "Jak to się czyta! Ta proza smakuje - urokiem dawnego, a dziś zarzuconego niestety sposobu pisania, łączącego naukowy rygor i pisarską swobodę i swadę. Jest przy tym naukowo cennym osiągnięciem, znajdującym oparcie w solidnych podstawach bibliograficznych, obejmujących kilka naukowych dyscyplin. "Arkadiusz BagłajewskiDominika Skiba (ur. 1987) zdobywała wiedzę na wrocławskiej polonistyce przez dziewięć lat. W tym czasie napisała pod kierunkiem prof. dra hab. Mariana Ursela pracę magisterską zatytułowaną "Bohema paryska w XIX wieku. Rozważania nad istotą zjawiska" oraz obroniony z wyróżnieniem oraz wyróżniony przez Narodowe Centrum Kultury doktorat "Cyganeria artystyczna i cyganowanie w romantycznej Warszawie", który był punktem wyjścia niniejszej książki. Zorganizowała ogólnopolską konferencję naukową "Noce romantyków. Literatura - Kultura - Obyczaj". Jej teksty ukazywały się na łamach "Literatury Ludowej", "Kultury i Historii" oraz "Prac Literackich". Prywatnie miłośniczka opery i kotów. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.