SOWA OPAC : Biblioteka Publiczna w Dzielnicy Targówek m.st. Warszawy

3 wyniki

Książka

W koszyku

oceń

Dzieci nie płakały : historia mojego wuja Alfreda Trzebińskiego, lekarza SS / Natalia Budzyńska. - Wydanie I. - Wołowiec : Wydawnictwo Czarne, 2019. - 389, [3] strony : fotografie, ilustracje ; 20 cm.

(Sulina)

Autor

Budzyńska Natalia (1968- ).

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Trzebiński, Alfred (1902-1946) Dzieci Eksperymenty medyczne na ludziach Lekarze Ludobójstwo Niemieckie nazistowskie obozy koncentracyjne Procesy polityczne Przestępcy wojenni

Gatunek

Publicystyka

Dziedzina i ujęcie

Historia

Tytuł serii: Sulina

"Dla nas, mieszkańców Mühlberga, jest niezrozumiałe, jak taki człowiek może być zbrodniarzem" - napisali jego byli pacjenci do trybunału wojskowego w Hamburgu. Bo to przecież on, ich "dobrodziej ludzkości", lekarz, który potrafił spędzić noc przy łóżku chorego, który fundował lekarstwa biednym, wspierał ich finansowo. Lekarz intelektualista, czytający Goethego i Schillera, kochający sztukę, pasjonujący się ezoteryką. "Człowiek bez skazy". Doktor Alfred Trzebinski był rasy "przeważająco nordyckiej". Przekonany o wyjątkowości krwi niemieckiej w 1932 roku wstąpił do SS, a rok później został członkiem NSDAP, zapominając o polskim pochodzeniu swojego ojca. W 1941 roku został lekarzem w Auschwitz, potem na Majdanku, w końcu w Neuengamme. W 1946 roku skazano go na karę śmierci przez powieszenie. Trybunałem najbardziej wstrząsnął udział Trzebinskiego w egzekucji dwadzieściorga żydowskich dzieci w wieku od 6 do 12 lat. Dzieci mogły przeżyć, ale powieszono je tuż przed wyzwoleniem obozu, by ukryć, że przez ostatnie miesiące poddawano je okrutnym eksperymentom medycznym. Natalia Budzyńska w opowieści o Alfredzie Trzebińskim mierzy się z rodzinną tajemnicą. Czytając pamiętnik wuja esesmana, próbuje też zrozumieć, jak to możliwe, że współczujący lekarz robił karierę w kolejnych obozach koncentracyjnych. Autorka w tej trudnej i emocjonalnej podróży pyta o rolę "dobrych ludzi w czasach zła", o wolność wyboru i łatwość, z jaką z niej rezygnujemy. Przede wszystkim jednak przywraca pamięć o zamordowanych dzieciach, niemych, niemal zapomnianych ofiarach.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

W64 (Radzymińska 121)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 94(100)"1939/1945" (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Ja nie mam duszy : sprawa Barbary Ubryk, uwięzionej zakonnicy, której historią żyła cała Polska / Natalia Budzyńska. - Wydanie I. - Kraków : Wydawnictwo Znak, 2020. - 301, [3] strony : faksymilia, fotografie, ilustracje ; 21 cm.

Autor

Budzyńska Natalia (1968- ).

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Ubryk, Barbara (1817-1891) Karmelitanki Bose (Kraków) Chorzy psychicznie Monastycyzm żeński Procesy sądowe Skandale Zakonnice Zakony żeńskie Kraków (woj. małopolskie)

Gatunek

Reportaż

Dziedzina i ujęcie

Historia Religia i duchowość

Bibliografia na stronach 295-[300].

Dostępna również jako e-book.

Skandal w Kościele w czasach rodzącej się psychiatrii. Zamurowane okno, brak mebli, strzępki porozrywanej słomy służące za materac, a przede wszystkim naga, wychudzona kobieta z obłędem w oczach - to ujrzeli policjanci po wejściu do jednej z cel w krakowskim klasztorze Karmelitanek Bosych. Barbarę Ubryk przetrzymywano w tym nieogrzewanym, wypełnionym smrodem odchodów pomieszczeniu ponad dwadzieścia lat. O jej historii dyskutowano w Wiedniu, Paryżu i Nowym Jorku. W Krakowie - gdy prasa ujawniła sprawę - wybuchły zamieszki, tłum powybijał okna w klasztorach, obrzucił zakonników kamieniami, raniąc wiele osób. Na ulicach pojawiło się wojsko. Historia Barbary Ubryk trafiła na wyjątkowo podatny grunt przetaczającej się przez Europę fali antyklerykalizmu. Przetrzymywana przez współsiostry zakonnica dla wielu stała się kolejnym argumentem za koniecznością zlikwidowania zakonów. Tymczasem sama Barbara nie potrzebowała ideologicznych wojen, lecz jedynie troski, jaką chorych umysłowo obdarzono dopiero sto lat później. Kim była Barbara Ubryk? Co sprawiło, że dwadzieścia lat spędziła w odosobnieniu? Dlaczego pomimo dowodów obciążających przełożone zakonnicy śledztwo w sprawie jej przetrzymywania zostało umorzone? Jak prowadzono dochodzenie w XIX wieku i co wiedziano wtedy o psychiatrii?

dostępna do wypożyczenia

Ta pozycja znajduje się w zbiorach 2 placówek. Rozwiń listę, by zobaczyć szczegóły.

W64 (Radzymińska 121)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 2 (1 egz.)

W98 (Kondratowicza 23)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 27 (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Witkiewicz, ojciec Witkacego / Natalia Budzyńska. - Wydanie I. - Kraków : Wydawnictwo Znak, 2022. - 493, [3] strony, [16] stron tablic : fotografie, ilustracje, portrety ; 22 cm.

Autor

Budzyńska Natalia (1968- ).

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Witkiewicz, Stanisław (1851-1915) Witkiewicz, Stanisław Ignacy (1885-1939) Architekci polscy Krytycy sztuki Malarze polscy Pisarze polscy Zakopane (woj. małopolskie) Polska

Gatunek

Biografia

Dziedzina i ujęcie

Historia Kultura i sztuka

Bibliografia na stronach 471-[475]. Indeks.

Książka dostępna także jako e-book.

Stanisław Witkiewicz. Utalentowany malarz, genialny krytyk sztuki i pisarz, ojciec Witkacego. Nietuzinkowy Litwin, nowatorski wizjoner, uparty patriota, naznaczony rodziną powstańczą historią. Człowiek, który wymyślił w architekturze styl zakopiański i odkrył dla świata uroki najpopularniejszej dziś podtatrzańskiej miejscowości. Kim był człowiek, który dał nam Zakopane? Łzy cisnące się do oczu i ściśnięte od płaczu gardło nie pozwoliły na jego pogrzebie przemówić Stefanowi Żeromskiemu. Henryka Sienkiewicza zeswatał z jego ukochaną przyszłą żoną, przedwcześnie zmarłą Marią, a światowej sławy aktorka Helena Modrzejewska była chrzestną jego jedynego syna. Zresztą do pary z niepiśmiennym góralem, muzykantem i gawędziarzem, Sabałą. Taki właśnie był Stanisław Witkiewicz, z jednej strony znał się z niemal całym artystycznym światkiem przełomu XIX i XX wieku, z drugiej siadał z góralami na ganku, gdzie gawędzili przy koniaku. Nie miał manii wielkości, wręcz przeciwnie. Nie wziął nawet korony za wykonanie ponad 200 projektów zakopiańskich domów, nie przyjmował przyznawanych mu nagród i państwowych orderów, wolał spokojne Podhale niż przytłaczającą Warszawę. W życiu liczyły się dla niego tylko trzy rzeczy: ukochany syn, sztuka i Polska.

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

W64 (Radzymińska 121)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 7.07 (1 egz.)